In gesprek met… Wilko van den Bergs

In deze serie blogs “in gesprek met…..” laten wij mensen aan het woord die betrokken zijn bij regionaal samenwerken m.b.t. de GZ-opleiding. Deze keer spreken we met Wilko van den Bergs, Manager Expertise Behandelcentrum bij Zorggroep Groningen. .

1. Wat was de aanleiding om regionaal te gaan samenwerken?

De reden was dat wij met meerdere instellingen, waaronder De Hoven en Meander, een vergelijkbare ervaring hadden met het opleiden van GZ psychologen. In veel instellingen voor ouderenzorg zijn we gewoon te kwetsbaar om op te leiden als je maar 1 of 2 GZ-psychologen in huis hebt. Of je opleidingserkenning kan vervallen of je kunt helemaal geen opleidingserkenning krijgen.

Dit gegeven was de trigger om van onze eilandjes af te komen en elkaar te vinden in samenwerking. Het handboek GOP was een mooie leidraad, waarin werkelijk aan alles was gedacht. Toen kwam de vraag hoe kunnen we hierin onze weg vinden? Moeten we meteen alles tegelijk doen? Wat wordt het stappenplan?

2. Hoe heb je het ervaren om de andere instellingen mee te krijgen en wat was daarvoor nodig?

Er is vanuit “Leren is altijd”, een samenwerkingsverband uit de regio, een congres geweest waarin wij ons plan hebben gepresenteerd. Dit heeft ertoe geleid dat we nu met 11 deelnemende partijen zijn. Een aantal partijen hebben een opleidingserkenning, een aantal niet.

Iedereen heeft geparticipeerd naar eigen mogelijkheden. Er was ruimte voor ieders ideeën. We hebben ook discussies gevoerd, maar altijd op een hele prettige manier zonder dat iemand heel duidelijk de voorloper was. Het was altijd in het kader van co-creatie en dat was heel prettig.

Femke Nijdam is als extern projectleider toegevoegd aan het team en zij heeft veel uitgezocht en voorbereidend werk gedaan. Zij werd gesubsidieerd vanuit “Leren is altijd” en ze stond onder contract bij Zorggroep Groningen. Samen met Femke, Zorggroep Meander, de Hoven en Zorggroep Groningen hebben wij de bijeenkomsten voorbereid.

De eerste stap was het opstellen van een samenwerkingsovereenkomst, waarin we garant voor elkaar staan als er een GZ psycholoog uitvalt, zodat de opleiding van de PIOG in ieder geval door kan gaan en we de opleidingsplekken die we hebben kunnen behouden. Want eerder heeft dat ertoe geleid dat opleidingsplekken niet benut werden.

Van de 11 deelnemende partijen zijn de meeste partijen afkomstig uit de ouderenzorg, daarnaast participeren een VG instelling, een GGZ organisatie en een organisatie voor BGGZ/SGGZ
De volgende stap is dat we in de proeftuinconstructie zijn gedoken. We zitten nu te puzzelen hoe de 8 gesubsidieerde opleidingsplekken geteld worden en of wij dat redden.

Wel merk ik dat het soms stokt omdat de regelgeving steeds strikter wordt. De vraag blijft hoe wij als VVT voldoende opleidingsplekken kunnen bieden. Groot obstakel is dat niet iedere individuele partij in het samenwerkingsverband op dit moment een individuele opleidingserkenning (meer) heeft. Een van de partijen krijgt geen erkenning omdat een van de GZ- psychologen ZZP’er is. Een ander partij kon geen erkenning krijgen omdat ze niet meer voldoen aan de huidige maatstaven. Waar ze ongeveer 2 maanden geleden nog wel aan voldeden. Want er werd beoordeeld naar de eisen van 2023 en 2024! Ja, het is een beetje scheef. De politie deelt toch ook geen bekeuringen uit omdat we over 2 jaar geen 90 meer mogen rijden.

3. Wel of niet opleiden zonder subsidie?

Zorggroep Groningen heeft nu een gesubsidieerde plek maar het is afwachten of wij voor volgend jaar weer opleidingsplekken krijgen. Het is geen vetpot binnen de ouderenzorg, dus de subsidie is waardevol en relatief veel geld binnen de ouderenzorg. Geld dat anders bij het bed wordt weggehaald. We hadden overigens wel opgeleid als we geen subsidie hadden gekregen. We moeten opleiden want anders zijn we gewoon te laat en hebben we nog grotere problemen. Het aantal vacatures voor GZ-psychologen stijgt maandelijks. Het is verschrikkelijk hoe groot het tekort is. Gelukkig hebben we een bestuurder die heel erg voor leren is en achter dit project staat.

Wij zijn nu ook aan het onderzoeken of een stichting of een collectief een oplossing kan zijn en welke financieringsstromen erachter hangen om het ook betaalbaar te houden.

4. Hoeveel PIOG’s zijn nu in opleiding?

Totaal zijn er nu 7 PIOG’s in opleiding. Door de samenwerking kunnen we nu ook elkaars opleidingsplekken gebruiken. Bij de Hoven was dit jaar geen opleideling meer maar wel een opleidingsplek. Iemand van een andere samenwerkingspartner gaat nu bij de Hoven de opleiding doen. Zo benutten we de opleidingsplekken niet voor de instelling zelf, maar voor een andere instelling in het samenwerkingsverband. Het is wel puzzelen qua kosten, is er wel of geen sprake van subsidie? Als er geen subsidie is dan is het voor de andere instelling wel een kostenpost.

Voor de stage wordt uitgewisseld met complementaire partners, op basis van een detacheringsovereenkomst. Dit is voor beiden een win-win situatie door de uitwisseling. Dit voelt veel gelijkwaardiger. In de ouderenzorg zitten wij veel meer op langdurige zorg, teamverbanden, groepsdynamica. De complementaire partners zitten veel meer op individueel op de persoon gerichte behandeling en dat is een mooie aanvulling. Zo willen we diverse kruisverbanden gaan leggen.

5. In GOP concept wordt er gewerkt met een regionaal praktijkopleider, hoe hebben jullie dat geregeld?

Op dit moment hebben we ervoor gekozen dat iedere instelling een eigen praktijkopleider heeft. Vooral ook omdat er geen tekort is en de mensen die er nu zitten het leuk vinden om te doen. We hebben het er wel over gehad en sluiten niet uit dat we daar in de toekomst voor kiezen.

6. Wat zou je als advies geven aan geïnteresseerden in regionaal samenwerken?

Zonder samen te doen kom je er niet meer, dat zie ook in meer facetten van de zorg. Vindt gelijkwaardige partners waarbij je je goed voelt zou ik zeggen.

7. Waar sta je over 3 jaar?

Ik hoop dat we over 3 jaar structureel een x aantal PIOG’s kunnen opleiden met een goed opleidingsplan eronder wat niet kwetsbaar is. Ook wil ik masterpsychologen een duidelijk perspectief bieden; je komt bij ons werken, doet werkervaring op, dit is het traject waarbij je een jaar hier en een jaar daar zit en dat kunnen we je garanderen.

Vervolgens zou ik het heel graag uit willen breiden richting de opleiding psychologie vanuit de Universiteit en opleidingsstages aanbieden.

8. Wat maakte dat dit proces voor jou aantrekkelijk bleef?

Het oplossen van gezamenlijke problemen. Ik kan denken ik heb de erkenning is heb GZ-psychologen, ik kan opleiden ik ben klaar en ik hoef niks. Maar we hebben als ouderenzorg ook een belangrijk rol te vervullen en daarin moeten we samenwerken.

Motiverend is ook dat ik merk dat we elkaar wat meer op gaan zoeken en op diverse terreinen meer samenwerken. Zonder elkaar kunnen we het niet meer redden.